Sa Dominican College Sta.Rosa ako nag elementary. From grades 2-6, dun ako nag-aral. Mabait akong bata at medyo above average ang aking kagalingan sa klase. Medyo gwapo rin ako nung bata ako. May kakulitan ako kung minsan pero hindi matatawaran ang pagiging mukhang anghel ko.
Mga madre ang nagpapatakbo ng eskwelahan namin. May kanya kanyang kagalingan din sila. May marunong mag organ, may magaling magturo ng Math, may mahusay makitungo sa mga bata at meron din magaling sa kusina. Iba talaga ang diversity ng mga madre.
Gaya ng ibang Catholic Schools, nagdadaos kami ng misa kada First Friday of the month. Grupo ng mga estudyante ang kumakanta sa misa, may mga naka-asign din na magbabasa ng first reading at responsorial psalm, at grupo ng mga kalalakihan din ang tumatayong altar servers.
Grade 4 ata ako nun. Bata pa ang school namin kaya kakaunti pa lang ang population. Pinakamatanda na siguro ang 3rd year HS. Kada buwan, may sponsor ng First Friday mass. Panahon din ata ng Setyembre nang mag sponsor ang klase namin, at ako ang napili na mag First Reading. Wala naman silang ibang mapipili kaya umoo na rin ako.
Ginagalingan ko talaga ang pagpa-practice sa pagbabasa ng English. Lectionary ang gamit namin nun. Simple lang naman ang mga salita doon kaya hindi mahirap bigkasin. Sigurado akong kayang kaya ko ito. Dalawang pasada lang na mahusay na practice, ayos na sa akin.
Nagsimula na ang misa, matapos ang Papuri sa Diyos, naupo na ang lahat. Umakyat na ako sa Podium at binuksan ang Lectionary. Nakita ko naman kagad ang pahina ng Reading na dapat kong basahin. Sinimulan ko na ang pagbabasa.
Kalagitnaan ng aking pagbabasa, napansin ko na hindi ko na-practice ang sasabihin ko pag tapos ko na basahin ang Reading. Last 2 sentences na lang ang binabasa ko at ang tanging nasa isip ko ay “The GOSPEL of the lord…” Pero hindi Gospel ang binabasa ko. First Reading lang.
Sinisipat ko ang ibaba ng pahina, wala doon ang pantapos na dapat kong sabihin. No choice ako, dapat ko gawan ng paraan ito. Bahala na sa diskarte.
Tapos na ang huling salita ng First Reading. Bahala na. Sinabi ko na lang nang mahina,
“The Gospel of ….”
“THE WORD!” — May nagtalk over sa akin. Isang boses ng madre, galing sa bandang kanan ko kung saan nakapuwesto ang choir.
Inulit ko na lang ang sinabi ng madre. This time, mas malakas kesa sa pagkakabigkas ko kanina at sa pagkakabigkas niya, “THE WORD OF THE LORD.”
Sumagot naman ang madlang people, “Thanks be to God.”
Pagbaba ko ng altar, hiyang hiya ako sa maliit na kapalpakan ko. Ayoko kasi nang nagmumukhang palpak sa harap nang maraming tao. Wala naman nagsabi na palpak ako, pero alam ko sa sarili ko na nagkamali ako. Tinuloy ko ang misa na iniisip kung bakit na miss out ko pa yung detail na yun.
Sinalba ako ng madre. Hindi ko siya napasalamatan sa pag-coach niya sakin. Nakalimutan ko na ang name niya pero naaalala ko pa ang mukha niya. Teacher ko ata siya sa Christian Living class ko noon. Kung mababasa man niya ito, taus puso akong nagpapasalamat sa pag-save niya sa akin.
Tuwing Wednesday, magb-blog ako tungkol sa naaalala ko sa aking kabataan. Ito ang aking “Project: Memory Miyerkules” .
Layunin nitong maisulat paunti unti ang aking talambuhay.
