November 12, 2010, Friday.
7pm ng gabi ang pasok ko. Dapat gising na ako 2 hours before para mag ayos. Kaso, tinanghali ako ng gising; 5.38pm na nang magising ako. Para mabawi ang nasayang na oras, bumangon kagad ako at nagmadaling maligo.
Hindi na ako nagbasa ng buhok. Although alam kong aatekihin ako ng problema ko sa ulo na kung tawagin e dandruff, minabuti ko parin na mag half bath na lang. Makakapagshampoo pa naman ako bukas e. Hindi na rin ako nakapag Cream Silk conditioner. Buhos, sabon sa katawan, banlaw – ayos na yun.
Within 21 minutes, nakabihis na ako.
Gugutumin ako neto sa trabaho. Kahit may possibility na ma-late ako sa trabaho, kumain pa rin ako ng 5-minute Breakfast pag patak ng alas sais ng gabi. Baliktad talaga ang mundo sa call center.
Coding ang sasakyan kapag Friday. Hindi ko pwedeng dalhin dahil hanggang 7pm pa coding. Kailangan kong mag-commute. It has been 2 weeks since last akong sumakay ng Jeep. This feels very different.
Apat na salin sa jeepney ang sasakyan ko. Hindi ko pa naman alam ang traffic ng ruta ng bawat jeep sa oras na yun. Dalawang beses ata akong sumabit sa jeep na puno na ng pasahero. Alam ko mali-late ako pero it is worth a try.
Pagbaba ko sa kanto ng Urban Drive, kailangan ko pang maglakad ng almost 130 meters para makarating sa office namin. Tinignan ko ang oras sa cellphone kong Nokia c3. 6 minutes before 7pm. Mali-late ako kung maglalakad lang ako.
Runner ako, ano pa ba ang gagawin ko kundi tumakbo.
Within 2 minutes, na-cover ko ang distance. Within 3 minutes, nakapagpacheck ako ng bag sa guard at nakasakay sa elevator. Within the next minute, nakarating ako sa station ko para mag login. This feels really strange, hindi ako na-late kahit ang computation ko sa utak ko e mali-late ako.
Tuloy lang ang trabaho. Ubusin ang inquiries ng customer. Yan ang trabaho ko ngayong backoffice agent na ako.
Ugali din namin sa team magkwentuhan ng kaunti sa floor kapag nauubos namin ang trabaho. Nakakatuwa naman kasi ang mga kasama ko dahil may kanya-kanya kaming problema na gustong i-share. Basta ako, ang pinakanatatandaan kong problema ko, kung paano ko gagamitin ang mga natitira kong leave sa work. Wala nang leave allocation para sa akin. Patapos na rin ang taon at baka hindi ko pa magamit ang paid leave ko.
Wala naman akong planong magkasakit. Pero iba pala ang plano ng Nakatataas para sakin.
itutuloy… 1st of 4Ito ang kwento nang maholdap ako noong November 13, 2010. Isinasalaysay ko lang kung ano ang aking naaalala.
Part 1 : Bad Feeling
Part 2: Harang
Part 3: Bigay Mo, Babarilin Kita
Part 4: Safe
