May sariling topak yung bintana ng FX namin. Yung sa passenger seat. Medyo diskaril na yung mga gears nun kaya hindi na kaya ng sariling mekanismo na maibaba ang bintana. Ang resulta: kailangan tulungan ng pwersa ng kamay mo manually.
Aminado naman ako na kadalasan e tinatamad ako. Pag magmamaneho ako at hindi ko balak mag-aircon, binubuksan ko ang bintana na walang tulong ng aking pwersa.
Kahapon, pagka-park ko sa 2nd floor ng building namin, sinubukan kong isara ang bintana. Inikot-ikot ko ang lever.
May lumagutok… Patay.
Inikot-ikot ko ulit.
Hindi Gumalaw ang bintana. Nasira ko ata.
Ginawan ko na lang ng paraan para magmukhang sarado. Inipit ko ang mga tshirt ko sa pinto para matakpan ang butas gawa ng sirang bintana.
Kaagad akong nagtxt sa tatay ko. Sinabi ko kagad ang nangyari.
Pag-uwi ko kinagabihan, sinalubong ako ng tatay ko. Pinagbuksan ako ng gate. Pinaalala ko sa kanya ang tinxt ko sa kanya. Sabi niya, bukas na lang daw niya aayusin.
Mahusay ang tatay ko magkumpuni ng mga nasisira namin. Kahit na parati niyang sinasabi sa aming magkakapatid na pag may pinasok kaming problema, hindi niya kami tutulungan na ma-solve ito, never pang nangyari na iwanan niya kami sa ere.
Well, kaninang umaga, bago ako maligo, inaayos na niya ang bintana. Bago ako umalis ng bahay, pinaalalahanan niya ulit ako kung paano isara ang bintanang iyon ng maayos.
So far, wala nang problema sa bintana ng FX.
Ang husay talaga ng tatay ko.
